در جوار روستای رادکان، برجی وجود دارد که به برج یا میل رادکان شهرت دارد. برج رادكان در 4 كيلومتري جنوب شرقي روستاي رادكان و در 42 كيلومتري جنوب كردكوي و 54 كيلومتري جنوب غربي گرگان و 117كيلومتري گنبد قابوس این برج در يك منطقه كوهستاني- جنگلي بر روی تپه‌ای طبیعی که از جنس خاک و سنگ است بنا شده. و داراي موقعيت خاص طبيعي و سوق‌الجيشي است.
تمام بدنه بنا از آجر ساخته شده و آجرهای آن از نظر پختگی، رنگ و استحکام مانند آجرهای گنبد قابوس است. پوشش بنا به صورت دو پوسته بوده که پوسته داخلی به صورت تخم مرغی و پوسته دوم(بیرونی) به صورت رک و سازه بنا آجری با ملات گچ است. ورودی آن در ضلع جنوبی و دارای کتیبه به خط کوفی تزیینی بوده هرچند در گذشته‌های دور تخریب شده است. در زیر ناحیه پاکار برج، کتیبه‌های زیبایی به خط کوفی و پهلوی با آجر و گچ اجرا شده که نام بانی اثر و شروع کار بنا(۴۰۷ ه.ق) و سال اتمام(۴۱۱ ه.ق) و نام معمار آن به اسم احمد ابن عمر نوشته شده است. میل رادکان متعلق به قرن ۵ هجری قمری است و با شماره ۱۴۵ به تاریخ ۱۵/۱۰/۱۳۱۰ درفهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
براي بناي برج رادكان تاكنون پژوهشگران كاربردهايي هم‌چون قصر، مقبره، گنبد و برج بيان كرده‌‌اند، اما تا زمان خواندن تمام كتيبه‌‌هاي اين بنا براي قطعيت اين موضوع، بايد منتظر بود. تاكنون بر اساس متن‌هاي قرائت شده برخي از اين كتيبه‌‌ها، گفته شده است كه بناي رادكان متعلق به يكي از اسپهبدان آل‌باوند تبرستان به نام ابوجعفر محمد ابن وندريان بوده است و اين گنبد مدفدن وي است.
بر كتيبه‌اي كه در زير گنبد ديده مي‌شود، ساخت آن در 407هجري قمري ذكر شده است. اين بنا از دو قسمت گنبد و بدنه تشكيل شده‌است. گنبد آن به صورت ترك(مخروطي شكل) و دو پوشه است، كه بيش از 35متر ارتفاع دارد. بدنه بسيار ساده و داراي آجرچيني معمولي و داراي تزیينات آجركاري و گچ‌بري است. به منظور استحكام‌بخشي بيشتر حد فاصل بندهاي آجرها با فشار انگشت دست به داخل فشرده شده‌است كه قابل توجه است. زيباترين قسمت بنا در بخش فوقاني آن قرار دارد كه عبارت از دو رديف قطار بندي و دو كتيبه كوفي و پهلوي است در ميان تزئينات آجركاري و گچ بري كه نام باني و تاريخ ساخت بر آن نوشته شده‌است. طرح داخلي گنبد رادكان مدور و داراي نمايي ساده از گچ و آهك است. در تمام بدنه بنا، آجر و ملات گچ و آهك بكار رفته‌است.
در گذشته كتيبه‌اي به خط كوفي بر ورودي بنا وجود داشته كه در دوره قاجار، به سرقت رفته است. اين بنا به شماره 145در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده است.