اسب ترکمن گونهای از اسب با نژاد ترکمن خالص است که در منطقه ترکمن صحرا زیست کرده و پرورش مییابد.
رنگ آنها بیشتر خاکستری رنگ است و بدنی کشیده و لاغر دارند. شکم آنها بر خلاف بسیاری از نژادهای دیگر اسبها، تخت است، به عبارت دیگر شکم آنها لاغر است.
صادرات این اسب به خارج از کشور ممنوع است.اسب ترکمن اسبی است دارای ویژگیهای منحصر به فردی است، از جمله: قد ۱۴۸ تا ۱۵۵ سانتیمتر، گوشهای بلند و متحرک، سینه فراخ و متناسب، کپل کم شیب با عرض خوب، مفاصل قوی، سمهای محکم با زاویه مناسب، تحمل حرکات سنگین ورزشی. رنگهای تیرههای اسب آخال تکه و یموت شامل: کهر، نیله (طوسی)، سمند، کرنگ، قره کهر، ابرش، سیاه، و سفید است.۱امروزه خالصترین اسبهای ترکمن ایران را در منطقه راز و جرگلان از توابع استان خراسان شمالی میتوان یافت که بیشترین جمعیت این اسب را دارا میباشد.
خوشبختانه در سالهای اخیر توجه بیشتری به تولید اسبهای ترکمن شده است. تعدادی اندک و پراکنده از این نژاد توسط علاقهمندان در اصفهان، تهران، شیراز و همدان نیز نگهداری میشوند. شهرستان سبزوار در خراسان رضوی نیز دارای سرمایه قابل توجهی از این نژاد ارزشمند است.شهرستان گنبدکاووس از مراکز مهم پرورش اسب ترکمن است
خصوصیات بارز ظاهری
قد: اغلب ۱۵۸ – ۱۴۸ سانتیمتر
سر: صورت کشیده، خشک، استخوانی و ظریف، چشمها براق و حدقه برجسته، گوشها بلند و نازک و خوش فرم و کاکل کم پشت.
گردن: در آخال تکه بلند، باریک، اتصال به سر ظریف و با زاویه عمودی نسبت به بدن ولی در یموت کوتاه تر، عضلانی و قویتر، زاویه عمودی کمتر.
اندامهای حرکتی: پاها بلند، خشک و نازک با تاندونها و مفاصل قوی و متناسب. قلمها بلند، گامها نرم و سبک و حرکات باشکوه، سم در یموت قوی ولی در اسب آخال تکه غیر مستحکم، عدم وجود موهای پشت بخلق.
بدن: اسکلت قوی، اندامها بلند و کشیده و لاغر اما بسیار نیرومند، جدوگاه برجسته، شانه بلند، شیب کمر به طرف جلو و فاقد برجستگی، شکم تازی و در قسمت نزدیک به کپل جمع شده، کپل در طول بدن کشیده.
پوست و مو: پوست فوق العاده نازک ولی سفت، موهای سطح بدن کوتاه، نازک، ابریشمی با درخشندگی خاص، یال بسیار کم پشت و کوتاه، اتصال دم اندکی بالاتر از سایر نژادها، دم در حین حرکت آزاد و پایین.
رنگ: بیشتر رنگها در این نژاد دیده میشود که با درخشندگی خاصی همراه است.