گویش اِسترآبادی

یکی از عناصر فرهنگی در حوزه میراث ناملموس و گروه سنت‌ها و نمودهای شفاهی، به شکل گویش ظهور می‌یابد و این نوع ادبیات از مادران و نسل گذشته به نسل آینده منتقل‌شده است.