در عرصه پزشکی ایران کم نبودند، پزشکانی که با دل‌وجان برای درمان مردم و پیشرفت پزشکی تلاش کردند. یکی از برجسته‌ترین چهره‌ها در حوزه پزشکی، کسی نیست جزء بانو سکینه پری. دکتر سکینه پری پس از گذراندن تحصیلات عالیه، توانست لقب اولین جراح زن و نخستین سرطان‌شناس ایران را از آن خودش کند.
دکتر سکینه پری که بود؟
دکتر سکینه پری در سال 1277 شمسی، مصادف با حکومت قاجار در امپراتوری روسیه چشم به جهان گشود. مادرش ریحانه از ارامنه ایران بود و پدرش نصرالله همدانی نام داشت. وی تحصیلات مدرسه و دانشگاهی‌اش را در شهر آستاراخان به اتمام رساند و در سن 26 سالگی، موفق به کسب مدرک پزشک عمومی شد.
تا قبل از مصاحبه رسمی با دکتر پری، عده‌ای بر این باور بودند که او در شهر همدان متولد شده و بعدها به همراه خانواده‌اش به شوروی مهاجرت کرده است. بعدها در مصاحبه‌ای که از طرف مجله اطلاعات بانوان با سکینه پری شکل گرفت، وی محل تولدش را باغچه‌سرای شوروی بیان کرد.
تحصیلات عالیه در شوروی سابق
دکتر سکینه پری در ابتدا موفق به کسب تخصص زنان شد. ایشان رشته پزشکی را در شوروی سابق به پایان رساند و در سال 1312 در سن 31 سالگی در رشته جراحی و سرطان شناسی تخصص گرفت. یکی از افتخارات دکتر پری در دانشگاه شوروی سابق، کسب مقام شاگرد اولی در زمینه جراحی بود.
بانو سکینه به مدت پنج سال در بیمارستان‌های شوروی هم‌زمان با حکومت لنین طبابت می‌کرد. براساس گفته برخی منابع، پدر و مادر دکتر سکینه پری در یک‌زمان از دنیا رفتند و این واقعه باعث افسردگی دکتر سکینه پری شد. وی پس از این اتفاق، تصمیم گرفت شوروی را به مقصد ایران ترک کند.
بازگشت به وطن و سرآغاز یک زندگی جدید
بانو سکینه به‌همراه تنها خواهرش رهسپار ایران شد و فصل تازه‌ای از زندگی را ورق زد. سکینه پری بعد از ورود به سرزمین آباواجدادی‌اش ایران در آزمونی برای گرفتن اجازه طبابت در ایران شرکت کرد و در سال 1313 شمسی اجازه کار دریافت نمود.
آشنایی او به زبان ترکی باعث شد در مسیر جدیدی قرار بگیرد و پیشنهاد کار در قره سوه شرکت شیلات از توابع شهرستان بندرترکمن را بپذیرد. وی به مدت چهارده سال در این شهر سکونت گزید و در همان جا هم ازدواج کرد. هر چند ازدواج ایشان زیاد طولی نکشید و زندگی مشترک او پس از گذشت چهار سال به طلاق سرانجامید.
دایر کردن مطب در بندرگز
دکتر سکینه پری بعد از جدا شدن از همسرش، بندرگز را برای سکونت انتخاب کرد. وی با تأسیس مطب در این شهر به طبابت مشغول شد. ایشان کمک و یاری به نیازمندان و افراد بی‌بضاعت را سرلوحه کارشان قرار دادند و در طول عمرشان از کوچک‌ترین لطفی دریغ نکردند.
در سال‌هایی که ایشان در مطب بندرگز فعالیت می‌کردند، از آمریکا و تهران چندین دعوت‌نامه برای حضور در همایش و تدریس در دانشگاه دریافت کردند. برخلاف تصور، دکتر سکینه پری به جزء شرکت کردن در یک دوره آموزشی-تخصصی در دانشگاه تهران، در هیچ یک از مراسم‌ها حضور پیدا نکرد.
طبق آخرین شنیده‌ها، بانو پری تا سن 70 سالگی در مطب شخصی‌اش، خود بیماران را ویزیت می‌کرد. دکتر پری با وجود نیاز مالی در دهه آخر زندگی‌اش، بیشتر بیماران را به‌طور رایگان می‌پذیرفت. وی در طول حیاتش برای درمان بیماران سرطانی تلاش‌های بسیاری نمود و در طول حیاتش خدمات ارزنده‌ای انجام داد.
سرانجام سکینه پری سال 1357 در سن 80 سالگی در بندر درگز درگذشت و ایشان در آرامستان شهر بندرگز به خاک سپرده شد. سکینه پری کسی بود که با استعداد و علم پزشکی بالای خود، هیچ زمان به‌دنبال زندگی پرزرق‌وبرق نبود و همواره ساده‌زیستی و کمک به افراد بی‌بضاعت را بر هر کار دیگری ترجیح می‌داد.
