ابریشم بافی

رشته ابریشم، الیافی است که به واسطه ی برخی از انواع کرم هایی که برای حفاظت از خودشان پیله می سازند، تولید می شود.

بنا به شواهد تاريخی، كشف كرم ابريشم و پرورش آن براي نخستين بار در چين باستان اتفاق افتاد. اما به هرحال پس از حدود سه هزار سال پنهان كاری، ديگر جوامع از شيوه پرورش و تهيه ابريشم اطلاع يافتند. پرورش كرم ابريشم بتدريج در جوامع مختلف خصوصاً ژاپن و ايران گسترش يافت و يافته های حفاری مارليك و چراغعلی تپه گويای رشد صنعت ابریشم بافی مردم روستانشين ايران در دوره ماقبل تاريخ می باشد.

در محدوده فعلی استان گلستان ( كه در گذشته به نام گرگان بوده ) ابريشم بافی و توليد ابریشم دارای سابقه ای ديرينه می باشد.

با توجه به منابع تاريخی، در دوره حمله مغولان و عهد صفويه، گرگان يكي از مناطق مهم توليد ابريشم ايران بوده است.

لازم بذكر است كه پارچه های بافته شده در منطقه گرگان و دشت به سبك پارچه های ابريشمی چينی می باشد.

این دستبافته ها در سال 1356 هجری شمسی برنده جایزه ظریف ترین و زیباترین دستبافته جهان گردید و جایزه یونسکو را از آن یک زن ایرانی به نام خانم صغری کبیری از اهالی روستای زاوین در استان خراسان رضوی نمود.

پارچه‌های ابریشمی با تارهای طلا و نقره در شوشتر، شیراز، فسا، اصفهان بافته می‌شدند و از جمله مراکز ابریشم بافی ایران مناطق رامیان، مینودشت و ترکمن صحرا در استان گلستان و روستای زاوین، کلات نادری، راز، جرگلان، مانه و سملقان در استان خراسان را می‌توان نام برد.