در فاصله 5 کیلومتری رامیان در میان جنگلی از درختان پهن برگ، استخری طبیعی به رنگ سبز تیره وجود دارد. این استخر که به چشمه گل رامیان معروف است حدود 90 متر طول و 80 متر عرض دارد. عمق چشمه گل به طور دقیق مشخص نیست، در برخی از متون 44 متر و در برخی دیگر 80 متر ذکر شده است. در برخی از منابع نیز عمق 120 متر برای آن ذکر گردیده است. چشمهای در کف این استخر وجود دارد که یکی از عمیقترین چشمههای آب سرد جهان است. در ارتباط با علت نامگزاری آن به چشمه گل این گونه بیان نمودهاند که در زبان ترکی گل به نقطهای میگویند که بسیار عمیق و گود باشد و آب داخل آن جمع شده باشد. این چشمه از نوع چشمههای آهکی است و آب داخل آن در قسمت داخلی جوشش دارد. اطراف چشمه گل پوشیده از بوتههای میوههای جنگلی نظیر ولیک و درختان پهن برگ بلوط و درختان سوزنی برگ و همیشه سبز سرو زربین است. همچنین در چشمه گل ماهیانی نظیر ماهی سفید رودخانهای و سیاه ماهی نیز وجود دارد. این چشمه از سه طرف به جنگل و از یک طرف به زمینهای زراعی منتهی میشود و شالیزارها و مزارع اطراف از آب چشمه گل سیراب میشوند. بر طبق اسناد تاریخی این منطقه تفریحی در زمان مظفرالدین شاه وقف حوزه علمیه سعدیه رامیان شده است. در کتب دوران صفویه و قاجاریه چشمه گل با نام کبود استخر آمده است و همچنین در برخی از نوشتههای تاریخی چشمه گل با نام دالان بهشت و پلنگ سره ذکر شده است.
